Gooi de term ‘Lean Six Sigma’ door de zoekmachine en je ontdekt dat Google je meer dan 14 miljoen hits voorschotelt. Mocht je je aan het oriënteren zijn op de betekenis van Lean Six Sigma, dan is 14M hits wellicht een beetje veel om doorheen te scrollen. Vandaar deze korte uiteenzetting om iedereen in 10 minuten te voorzien van achtergrondinformatie over Lean Six Sigma op helikopter niveau.

Vakjargon voor dummies

Ik werk nu meer dan 3 jaar bij The Lean Six Sigma Company en als marketeer heb ik heel wat uurtjes besteed aan het analyseren van de markt en welke ideeën er over Lean Six Sigma leven op verschillende websites. Eén van de zaken die mij opgevallen is, is de wildgroei van benamingen voor Lean Six Sigma professionals. Het heeft mij dan ook behoorlijk wat tijd gekost om door de bomen het bos te zien en zo alle aanstaande Lean Six Sigma professionals een gestandaardiseerd beeld te kunnen schetsen over de verschillende Belts en hoe Lean daarbij in het straatje past.

Geschiedenisles

Om zo effectief mogelijk de verschillen uit te kunnen leggen tussen Lean, Six Sigma, de organisatie en haar medewerkers eromheen, is het van belang dat ik je even kort meeneem in de geschiedenis van Lean en Six Sigma. “Dit doet absoluut geen recht aan het oeuvre.”, zoals Matthijs van Nieuwkerk het zou zeggen, maar het draait even om de beeldvorming.

Lean

Grofweg kan gesteld worden dat de Lean filosofie ontwikkeld is in de jaren ’60 in Japan door Eiji Toyoda en Taiichi Ohno van Toyota. Lean in de jaren 60 was een gedachtegoed ontpopt uit de massaproductiefilosofie van Henry Ford (en geperfectioneerd door Alfred Sloan van GM) met als doel de grote volumes van de Amerikaanse autobouwers te kunnen evenaren. Japan was na de 2e wereldoorlog uitgeput in iedere vorm van resources en daarom was het simpelweg niet mogelijk voor Toyota om massaproductie naar Amerikaanse maatstaven te kopiëren in Toyota’s fabrieken. Daarbij kwam ook kijken dat Japanse werknemers het nooit zouden accepteren om uren achter elkaar aan de lopende band eentonig werk te verrichten, dus Toyota moest iets creatiefs verzinnen. Eiji Toyoda en Taiichi Ohno ontwikkelde als oplossing hiervoor het Toyota Productie Systeem, de basis voor Lean. Voor een volledig beeld raad ik The Machine That Changed the World en Lean Thinking van James P. Womack aan.

Six Sigma

De term Six Sigma is in het leven geroepen door Motorola’s Bill Smith in 1986. Smith zag variatie als de hoofdoorzaak van defecten in productie, dit noemde hij de Theory of Latent defect. Deze theorie was gebaseerd op bevindingen van eerdere kwaliteitsgoeroes als Walter Andrew Shewhart en William Edwards Deming. Het principe van de theorie is dat variatie in processen de hoofdoorzaak van defecten is. Het elimineren van variatie helpt daarom bij het reduceren van defecten. Uiteindelijk zorgt dat er weer voor dat de bijkomende verspillingen van defecten, zoals rework en scrap, verminderen en dus ook de operationele kosten lager zijn. Ook de Klanttevredenheid zal stijgen (betere kwaliteit producten).

Kortom: Weinig variatie is weinig defecten is lagere kosten en hogere kwaliteit.

Grofweg gezegd is Six Sigma dus ontwikkeld door Bill Smith van Motorola, maar de procesverbetermethodiek werd pas echt bekend door Jack welch van General Electric. Jack Welch implementeerde Six Sigma organisatiebreed bij GE en ontwikkelde de materie door zodat de methodiek ook buiten de kwaliteitsafdelingen van GE gebruikt kon worden. Inhoudelijk meer lezen over Six Sigma? Klik hier

De Lean Six Sigma Professionals

In de wereld van Lean Six Sigma zijn er een aantal Lean Six Sigma professionals te onderscheiden. Ik constateer dat, door de toenemende populariteit van de methodieken, steeds meer aanbieders met commerciële titels promoten. Een trend, die de toch al in vakjargon overgoten methodieken, onduidelijk maakt. Daarom hieronder een rijtje met de internationaal erkende titels:

• Champion (Lean Six Sigma programma-eigenaar – bij voorkeur een boardmember)
• Master Black Belt (Fulltime Lean Six Sigma programmamanager en Black/Green Belt trainer)
• Black Belt (Fulltime Lean Six Sigma projectmanager en Green Belt trainer)
• Green Belt (Part-time Lean Six Sigma teamlid)
• White Belt (Iedereen met basis kennis over Six Sigma)
• Lean Thinking (Iemand met basiskennis over Lean)
• Lean practitioner (Lean projectmanager)
• Lean sensei (Trainer van Lean specialisten)

Oorspronkelijk waren de Belts procesverbeteraars gebruikmakend van de Six Sigma methodiek. Vanaf 2002, met het verschijnen van het boek: Lean Six Sigma : Combining Six Sigma Quality with Lean Production Speed van Michael L. George, is men het er wereldwijd over eens dat de Belts ook Lean kennis moeten hebben. Andersom is het overigens niet zo dat een Lean practitioner en een Lean Sensei per definitie Six Sigma kennis moeten hebben. In onze studiegids staat de exacte omschrijving van de inhoudelijke kennis per specialist.

Lean Sensei en Master Black Belts: Ervaren specialisten

In de praktijk zie je dat men zich voornamelijk tot Black Belt of Green Belt (Lean Six Sigma kennis) of tot Lean practitioner (Lean kennis) laat scholen. Je wordt namelijk niet door alleen een theorie-opleiding te volgen een Master Black Belt. Master Black Belts hebben minimaal 5 tot 10 projecten met jaarlijkse besparingen van €1mln+ voltooid als Black Belt zijnde. Daarnaast moet een Master Black Belt ook Black Belts kunnen opleiden en coachen in hun projecten. Uiteraard is dit alleen mogelijk met een bulk aan praktijkervaring. Dit geldt hetzelfde voor de Lean Sensei. De Lean Sensei is een Lean practitioner met veel ervaring in Lean projecten en kan vanuit die ervaring mensen trainen en coachen.

Schematische weergave van de Lean Six Sigma professionals